باز هم روزها

روزها مثل باد میگذرند و زمان میدود، چه روزهای بدی. کرونا امان همه را بریده. انگاری که دنیای دیگه ای شده با آدمهای شکل جدید. همه ماسک زده و مادران و پدران نگران فرزند، فرزندان نگران مادر و پدر، خانواده هایی که به شدت نگران هستند. سایه شوم مرگ همه جا رو فراگرفته، دعاها اثر ندارد. عجب صبری خدا دارد. 

خدایا تو چطور اینهمه ناملایمات رو میبینی و صبر میکنی، خدایا چرا اینروزها تمامی ندارد، خدایا چرا روزبروز آدمها بهتر نمیشن، خدایا چطور صبوری کنیم، چطور سکوت کنیم. خداوندا چطور قلب مان را آرام کنیم. خدایا من چطور صبورتر بشم

آه از اینهمه درد و نا آرامی، آه از این بیقراری و رنج